“Als je aan Cuba denkt, dan zie je waarschijnlijk een land met mooie oude auto’s, salsa muziek en sigaren. Maar Cuba is zoveel meer dan dat.” Henkjan Smits spreekt uit eigen reiservaring over Cuba en nam zijn familie mee. Hij deelt met veel enthousiasme een aantal bijzondere gebeurtenissen van tijdens zijn reis.
Op 16 juli 2016 komen we aan het einde van de middag aan in de bruisende stad Havana en verblijven we in het prachtige koloniale hotel Inglaterra dat in het oude centrum ligt. We besluiten om meteen een stukje te gaan lopen en kijken onze ogen uit. Het lijkt wel alsof we in een film van de jaren ’50 zijn beland. De volgende dag halen we de huurauto op, wat niet helemaal zonder typisch “Cubaanse hobbels” verloopt. Nadat we de auto meekrijgen, duurt het even voor we de stad uit zijn. Er is namelijk geen bord dat aangeeft hoe je op de snelweg A1 moet komen en bij vragen naar de “autopista” worden we van het kastje naar de muur gestuurd. Later blijkt dat er een keurige routebeschrijving in onze papieren zit, maar die hebben we even over het hoofd gezien.
Bij aankomst in Cienfuegos, overnachten we in onze eerste ‘Casa Particular’, dat wil zeggen dat je echt bij mensen thuis slaapt. Wat een heerlijke eerste indruk. Martha ontvangt ons hartelijk in haar Casa Martha Peña. We krijgen twee prachtige kamers met elk een eigen badkamer en heerlijke nieuwe handdoeken. De volgende dag maakt Martha een rijk ontbijt met fruitcocktails, omeletjes en meer lekkers voor ons klaar.
We krijgen de tip om vanuit Cienfuegos richting Trinidad te stoppen bij El Nicho een schitterende waterval. Hoewel het kraakheldere water ijskoud is, weerhoud ons dat er niet van om erin te springen. De weg van El Nicho naar Trinidad blijkt nog een flinke beproeving. Deze weg zit namelijk vol gaten en kraters die nauwelijks te ontwijken zijn. Met een flinke dot gas en in de eerste versnelling, rijden we al stuiterend over de gaten en stenen omhoog. Na dit avontuur arriveren we (in de stromende regen) in één van de mooiste stadjes die we ooit hebben gezien: Trinidad.
Wat een pracht, wat een kleuren! Geen wonder dat dit op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Vooral de typische klinkerstraatjes geven Trinidad een unieke uitstraling. Casa de la Música, een pleintje in het centrum van de stad, is een bijzonder leuke plek om de avond met een heerlijke Mojito te beginnen. Een en al gezelligheid met live muziek, dat uitnodigt om te dansen. ’s Avonds besluiten we te eten bij La Botija, voor Cubaanse begrippen een heel moderne tapasbar met heerlijke gerechten (zo lekker dat we de tweede avond weer hier eten). De sfeervolle, originele live muziek maakt de avond compleet.
De volgende dag gaan we op excursie, die we om de hoek bij onze Casa Graciela Alarcon hebben geboekt. We stappen in een oud treintje naar Valle San Luis, de vallei van de suikermolens en La Torre de Manaca Iznaga, de 45 meter hoge toren uit 1816. Ondanks dat het uitzicht adembenemend mooi is, vinden wij deze tour té toeristisch met verplichte stops waarbij allerlei toeristische prullaria wordt aangeboden. Niet echt aan ons besteed.
Een typerend plaatje van Trinidad Na twee nachten in Trinidad, rijden we naar Camaguey. Al zoekend naar een Paladar (restaurant gerund door particulieren) die wij als tip hebben gekregen, stuiten we op een ander restaurantje, genaamd Melangé. Hier drinken we tot nu toe de allerlekkerste Mojito’s, een watermeloenmojito! Volgens de eigenaar maken zij de op één na beste Mojito van heel Cuba. Dit leidt vanzelfsprekend tot de vraag waar dan de beste Mojito geschonken wordt. Dan moeten we in Havana zijn, bij O’reilly’s 304. Door deze overheerlijke Mojito en de eerlijkheid dat ze juist niet de beste van Cuba zijn (zoals vele anderen zeggen), besluiten we om hier ook te blijven eten. En wat een feest is dit! Superlekkere viskroketjes, mals lamsvlees en heerlijke kip. Restaurant Melangé bewijst het tegendeel, ook in Cuba kun je fantastisch eten in plaats van alleen bonen en rijst.
Richting Cayo Coco, een schiereiland, komen we langs een tolpoort met een ‘punto de control’, waar Cuba vol mee zit. Langs deze punten moet je langzaam rijden, zodat de politie goed kan kijken of ze je willen aanhouden. Nou, hier zijn we aan de beurt. Wat blijkt? Een stopbord (‘pare’) langs de weg en wij hadden dit, terwijl we stapvoets reden, genegeerd. Gelukkig komen we er met een paar minuten oponthoud en een waarschuwing vanaf.
De meest prachtige azuurblauwe zee die we zien is bij Playa Larga. We ontdekken een stukje strand waar we met de auto kunnen komen en hebben het rijk voor ons alleen. Met onze duikbril op zien we prachtige vissen zwemmen. De eigenaresse van ons verblijf in Casa Frank boekt een excursie naar de moerassen van Rio Hatiguanico. De volgende ochtend moeten we dan ook vroeg uit de veren om op tijd te zijn. Samen met een groep Oostenrijkers neemt Felippe, de gids, ons mee op een fascinerende bootreis door het moeras. Buiten het feit dat Felippe ontzettend boeiend kan vertellen over de flora en fauna van het gebied, is hij ook zo gecharmeerd van ons enthousiasme dat hij de boottocht zomaar 1,5 uur langer maakt dan gepland. Wij genieten!
Ons 'privé-plekje' op Playa Larga en de boottocht door het moeras van Rio Hatiguanico Onderweg naar Viñales, naar de tabaksvelden van Cuba, maken we een bijzonder moment mee. Zo’n 35 kilometer voordat we de A4 af moeten, worden we aangehouden door een officieel uitziende heer met een keurig pasje ter legitimatie. Hij vertelt ons dat de bus stuk is en dat er een paar mensen naar Pinar del Río moeten om te werken, of wij er één mee willen nemen. Dat doen we. Gaandeweg worden we, “uit dankbaarheid”, uitgenodigd voor een kopje koffie en een sigaar in het bedrijf waar hij werkt. Achteraf blijkt dit volledig gespeeld te zijn, want de auto’s met toeristen waarbij een Cubaanse man mee rijdt komen af en aan. Na deze onverwachte tussenstop en toch enigszins interessante rondleiding door de zogenaamde sigarenfabriek, rijden we door naar Viñales.
Wat een ontzettend leuk dorpje is Viñales. Je kunt wel zien dat het toerisme hier een stapje verder is dan in andere steden. We gaan eten bij El Balcon de Valle, waar het eten ontzettend lekker is met het meest spectaculaire uitzicht op de groene vallei. Het terras van het restaurant is gebouwd op palen, waardoor je het gevoel hebt dat je echt zweeft boven de vallei.
We besluiten om de volgende dag een excursie te paard te maken door de tabaks- en koffieplantages. Best spannend, want we hebben allemaal nog nooit op een paard gezeten, maar het is de beste manier om optimaal het schitterende landschap te ervaren. We krijgen uitleg over de koffie, over de tabak en er is tijd om te zwemmen in een nabijgelegen grot. Het paardrijden is ons allen ontzettend meegevallen en wij raden deze excursie dan ook van harte aan!
De stop bij de sigarenfabriek en ons diner bij El Balcon de Valle in Viñales Voor onze laatste paar nachten in Havana, verblijven we in het Hotel Iberico Parque Central. Wat een fijn hotel is dit, met een heus zwembad op het dak. Dat is, na een paar uur door de hete straten van Havana te hebben gelopen, een zeer welkome verkoeling. We maken een fantastische rondrit in een oldtimer met aansluitend een zeer interessante stadswandeling door de oude stad. Een tip is om dit wel aan het begin van je reis (bij aankomst) te doen, omdat wij al veel van de oude stad op eigen houtje hadden gezien.
Waar we natuurlijk nog naartoe moeten, op aanrader van de Cubaan in Camaguay, is de bar genaamd O’Reilly 304. We kunnen nu uit eigen ervaring zeggen dat het klopt, hier drink je de allerbeste Mojito’s van heel Cuba! Op onze laatste avond eten we bij Paladar Doña Eutima, een absolute aanrader en voor ons een zeer waardige afsluiting van een onvergetelijke reis.
Benieuwd naar deze bestemming na het lezen van deze reiservaring over Cuba? Bekijk onze Cuba reizen.
